عیب ، در خود بین ، نه در دگران، تو
جویای عیب ، در چنگ دگرانی تو
ببین انسان، آیا در تکاملی ، تو
یا مدام جویای عیب دگرانی، تو
گر در او نباشد ، زیبائی های تو
چه بسا باشد، عقلش کاملتراز تو
گر او تاریک و روشنی از تو
دل او پر نورتر از دل تو
گر بخت او تار ، سپیدبختی تو
گذشته هاش بود، خوشتر از تو
دنیای معنوی، ترازوی عدالت به تو
هر لحظه اش ترازی برابر برای تو
دنیای مادی،ایده" ظاهرست برای تو
به زیبایی، روشنی، سپید بخت تو
چو شد دنیای مادی ، تکامل یافته" تو
نوری دمد ، به عقل از معنویات به تو
چو رو کنی به حقایق معنویات ، تو
اوج گیری، پس زنی جنبه" مادیات، تو
